ΟΙ ΜΠΑΡΜΠΕΡΙΔΕΣ
 * «Το κεφάλι δεν είναι επίπεδη επιφάνεια. Αλλος είναι πεπονοκέφαλος. Αλλος είναι πλατσοκέφαλος, σαν τον Ηπειρώτη. Αλλος έχει ιδιαιτερότητες. Η δουλειά, λοιπόν, του κουρέα θέλει αρχιτεκτονική, πρέπει να ξέρεις γεωμετρία» (Ηλίας Πολυχρονάκης)
* «Η τεχνική είναι με τσατσάρα και ψαλίδι, αλλά δεν είναι το ψαλίδι που κάνει τη διαφορά· είναι η τσατσάρα· και μηχανή να βάλουμε, το μέτρημα γίνεται με την τσατσάρα» (Λευτέρης Γεράσοβιτς)
* «Το μάτι να κόβει, το μυαλό να δουλεύει και τα χέρια να πιάνουν, αυτό είναι το μυστικό» (Κώστας Γεωργακόπουλος)
* «Δόξα τω Θεώ, έχω δουλειά. Εζησα την οικογένειά μου από το ψαλίδι. Είναι τιμή μου που ασχολήθηκα μ' αυτή τη δουλειά (Θάνος Σακελλαρίου, λεωφ. Αλεξάνδρας)
* Ο Ζαρίφης, που ήταν και πλακατζής, ρώτησε τον κουρέα τι κάνει τις τρίχες από το κούρεμα των πελατών. «Τις πετάω», του λέει ο μπαρμπέρης. «Είσαι καλά; Στην Αμερική τις μαζεύουνε και πληρώνουνε κιόλας». Αφελής ο άλλος, του μπαίνει στο μυαλό η ιδέα. Επειτα από καιρό έρχεται πάλι να κουρευτεί ο Ζαρίφης. «Τις κράτησες;». «Βέβαια». «Τις ξεχώρισες;» «Δηλαδή;», ξεραίνεται ο κουρέας. «Εμ! Πώς θα τις πουλήσουμε, ανάμικτες; Ξεχωριστά οι άσπρες, ξεχωριστά οι μαύρες». Αγνοείται η απάντηση του κουρέα (Χρ. Αργυρόπουλος)
* «Από μικρός μ' άρεσε να γίνω κουρέας. Ηθελα να παίζω στα χέρια μου το ψαλίδι και να ομορφαίνω τον άνθρωπο... Τριάντα πέντε χρόνια κουρέας. Ζωή ολόκληρη. Ομορφα χρόνια... Μια νύχτα ένας έχτισε την πόρτα του κουρείου με τούβλα, τη σοβάντισε κανονικά, άσπρισε, κι εγώ, σαν πήγα το πρωί, έψαχνα με το κλειδί στο χέρι να βρω την πόρτα για ν' ανοίξω το μαγαζί. Κι άλλοτε μου 'κλεισαν μέσα δυο δεμένα κριάρια, πριν τα ετοιμάσουν για ένα γαμήλιο τραπέζι. Τώρα, στα εβδομήντα τρία μου χρόνια, κάθομαι εδώ και με πηγαίνουν οι αναμνήσεις μου όπου θέλω. Δεν μπορώ να τρέξω, να χορέψω, αλλά δοξάζω τον Θεό που με κρατά στη ζωή, μες στην αγάπη των αδελφών μου, και χαίρομαι αγναντεύοντας την ομορφιά και τη θάλασσα» (Αλέκος Μπούμπας ή «Πλαστήρας», συνταξιούχος κουρέας στην Τήνο)